Wist je dat er minder mensen zijn die de Pacific Crest Trail [PCT] in één stuk hebben afgelegd, dan mensen die de Mount Everest hebben beklommen? Is echt waar. Sinds 1970 tot nu hebben 8.479 mensen de 4.265 km van het zuiden naar het noorden van de VS in één ruk afgelegd. Op de PCT loop je in pak ‘m beet vijf maanden van de grens met Mexico tot vlak over de grens met Canada. Onderweg kom je door Californië, Oregon en Washington. Als je de trail in één keer onafgebroken loopt, mag je jezelf een ‘thru-hiker’ noemen.
Wij gaan de PCT in twee keer lopen. Dit jaar lopen we van Campo, een gehucht bij de grens met Mexico, tot ergens halverwege de trail. Dat betekent in 2022 de woestijn in Zuid-Californië, de bergen van de Sierra Nevada en een stuk van Noord-Californië. Dit idee kreeg sinds 2020 langzaamaan vorm. Mart had al de 3000 km lange Te Araroa in Nieuw-Zeeland gelopen en hij wilde heel graag nog een keer zoiets doen. Eerder gingen we samen op mini-avontuur in Zwitserland en liepen we in Frankrijk op de GR5 622 km van het meer van Genève naar de Middellandse Zee. Daarna hadden we de Alpen wel uitgespeeld en waren we toe aan “iets groters”. Na vele uren te hebben doorgebracht op de reisboeken afdeling van de Van der Velde en ongeveer 200 YouTube filmpjes later waren we er uit. Het moest de PCT worden.
In november 2021 namen we de eerste horde in de voorbereidingen: de permits. Om de PCT te
kunnen lopen heb je een vergunning nodig. De trail is populair en je komt door veel kwetsbare natuur en nationale parken, vandaar dat er een quotum is. Er zijn 50 plekken per dag vanaf 1 maart tot en met 31 mei. Op 11 november 2021 zaten we met vier man en tien schermen klaar om online twee permits voor dezelfde startdatum te bemachtigen. Dit proces voelt een beetje als kaartjes kopen voor Lowlands. Na een paar zenuwslopende uren was de missie geslaagd. We kwamen nog als één van de eersten van de duizenden mensen in de online rij aan de beurt, maar dat liep stuk op een technische hick-up. Maar goed, wij starten onze wandeling op 8 mei 2022!
Na het veiligstellen van de permits volgde de rest van de voorbereidingen. Dat was nog niet mals. Zo dachten wij aanvankelijk de PCT in één keer te kunnen lopen, maar dan heb je een visum nodig voor een halfjaar. De Amerikaanse ambassade wilde helaas niet echt meewerken aan dat idee. Je gaat ze er haast van verdenken dat ze helemaal geen visite willen. Nu hebben we een ESTA visum – een soort van visum ‘light’ – waarmee je drie maanden in de VS mag zijn. Dus, twee keer drie maanden wandelen!
Inmiddels is de gear gefinetuned, zijn de vliegtickets gekocht, is het bevoorradingssysteem
uitgekiend en wordt er getraind. We zijn er zo goed als klaar voor. Klaar voor de ratelslangen, de hitte, oneindig veel noedels, voor de Noord-Amerikaanse wildernis en het leven uit een rugzak. Het wordt zeer waarschijnlijk episch.
